How are you doing Robert?

Ja met mij gaat het goed! En dat weten ze hier denk ik ook wel. Ongeveer elke keer als je elkaar tegenkomt op de werkvloer vragen ze hoe het gaat haha. Daarnaast noemen ze me hier graag Robert, maar met alle bijnamen die ik in Nederland heb gekregen de laatste jaren ben ik dat wel gewend. ;)

Terug naar waar we gebleven waren, vorige week zaterdag. We zaten rustig aan het avondeten toen we plots wat knallen hoorden buiten, bleek het vuurwerk te zijn. Zag er mooi uit maar ik vroeg me af waarom ze hier vuurwerk af steken begin september. Bleek dat er in de buurt een nieuwe weg was geopend. En dan zou je denken een nieuwe snelweg of iets dergelijks, maar nee, het is werkelijk waar minder dan de helft van onze straat (en voor de kenners, die is inderdaad niet zo gek lang). Ben bang dat het vuurwerk meer heeft gekost dan die 200 meter asfalt. Na een slechte nacht van zaterdag op zondag (veel wakker gelegen vanwege het Nederlandse ritme wat ik nog had) vroeg Steffan (broer van m'n stagebaas Harry) of ik zin had om mee te gaan naar het winkelcentrum. Nou is winkelen niet zo mijn ding maar om de tijd te verdrijven ben ik toch maar mee gegaan. Hij ging mee met z'n vriendin maar had er zelf ook niet zo'n zin in. Eenmaal daar z'n vriendin gedropt in een vrouwenwinkel en met z'n tweeën wat gaan rondwandelen. We kwamen terecht in de K-mart. Dit is een winkel met een hoop 'rommel' voor een spotprijs, shirtjes voor 2 euro enzo dus als ik ooit nog wat nog nodig heb hier weet ik waar ik moet zijn. Ineens schoot me te binnen dat ik nog een telefoon moest kopen met een Nieuw-Zeelandse sim-kaart. Er zat een Vodafone winkel in het winkelcentrum dus dat kwam mooi uit. Aangezien ik deze telefoon toch maar vier maanden kan gebruiken zette ik in op een low budget foontje. Dit is aardig gelukt, een broertje van de Nokia 3310 voor zes euro (inclusief camera, 0,1 megapixel gok ik) op de kop getikt, prima deal dacht ik zo! Daarna was het weer tijd om naar huis te gaan, onderweg viel het me op dat ze zo ongeveer de gehele route (20 minuten rijden) aan of rondom de weg aan het werken waren. Benieuwd naar wat reden hiervoor was, Steffan vertelde dat ze bezig zijn met een kilometerslange tunnel onder de snelweg door naar het vliegveld van Auckland. Geld zat dus hiero.

Toen was het maandag, de eerste werkdag op m'n stageadres. Er werken vier jonge gasten van 20-22 jaar dus daar kan ik mooi wat mee buurten (dat Engels praten gaat daardoor ook met de dag vooruit). De eerste paar dagen heb ik gewerkt aan m'n opdracht. Voor degene die het nog interessant vinden wat mijn opdracht is, komt-ie: Het bedrijf is kort geleden overgestapt op kokosmatten als substraat, deze dienen vooraf 'gevuld' te worden met calciumnitraat maar Harry weet niet zo goed welke hoeveelheid de meeste en beste bloemen oplevert. Dit is aan mij om hier achter te komen de komende maanden. Woensdagmiddag was ik eigenlijk al klaar met de dingen die moesten gebeuren voor de opdracht dus de rest van de week de dagelijkse bezigheden meegedaan. Even wennen aan de temperatuur want in een rozen kas streven ze toch naar een wat hogere temperatuur dan bij de hortensia's thuis. Het tweede nadeel aan de roosjes zijn de dorens. Omdat een lange broek en lange mouwen geen optie is door de warmte zit ik dus al aardig onder de krassen na een week. Op woensdag werd ik niet naar huis gebracht maar mocht ik zelf naar huis rijden (met Harry naast me). Niets bijzonders zou je denken maar hier hebben ze het ooit bedacht om aan de andere kant van de weg te gaan rijden. Ook de auto's zijn daarom andersom gebouwd, dus menig keer ging de ruitenwisser op en neer als ik af wou draaien haha. Verder was het wel een prima week! Altijd leuk om te zien hoe het er op een ander bedrijf aan toe gaat en om weer eens in een ander gewas te werken! Ik hou het hier nog wel 14 weken vol.

Gisteren (zaterdag) ben ik samen met Elliot, een jongen van stage, en zijn vrienden Auckland in gereden en daar wat dingen gekeken. Uiteindelijk zijn we naar het museum gegaan in Auckland, dit is een algemeen museum over de geschiedenis en dergelijke van Nieuw-Zeeland. Interessant om te zien maar helaas ging het al om vijf uur sluiten dus zijn we maar een half uurtje binnen geweest... Misschien dat ik later nog een keer terug ga. 'S avonds een rustig avondje gehad samen met Steffan. Omdat zijn ouders een paar dagen op vakantie zijn was het tijd voor wat fastfood. We gingen naar de Burgerfuel, het lijkt een beetje op de Mac en Burger King maar deze was toch een stuk lekkerder, vooral goeie burgers. Tijd dat ze naar Nederland (lees Erp) komen om hun burgertjes te bakken.

En vandaag is het weer zondag en staat er helaas niets op het programma. Daarom mooi de tijd om jullie weer bij te praten door middel van dit verhaal én, jaja daar komt het, voor het eerst in m'n leven m'n eigen kleren gewassen! (Ja moeders je mag trots zijn). Met dit hoogtepunt wil ik het graag weer afsluiten.

Groet!