Home sweet home

Het zit erop, na vier maanden weer terug in ons koude kikkerlandje. Dit betekent ook dat dit het laatste verhaal wordt in de reeks. Dus voor de trouwe fans, geniet ervan zoals ik de laatste twee weken van m'n vakantie heb genoten! Omdat ik iedere dag wel noemenswaardige dingen heb meegemaakt is de opbouw wat anders dan gebruikelijk en blik ik van dag tot dag terug.

16 december: De vlucht naar het Zuidereiland stond op het programma. Jaap bracht me naar het vliegveld in Auckland en om 12:20 uur stegen we op. Anderhalf uur later zette ik de eerste stappen op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland, in Christchurch. Christchurch is enkele jaren geleden getroffen door een zware aardbeving en dit tekent nog altijd het stadscentrum. Overal waar je kijkt zijn werkzaamheden in volle gang om het weder op te bouwen. Aan parkeergelegenheid geen gebrek aangezien alle ingestorte gebouwen zijn omgeturnd in parkeerterreinen. Sommige vinden het wat hebben, ik vond er geen reet aan. Dus maar naar de botanische tuinen gegaan, dit beviel me beter. Lekker avondwandelinkje gemaakt en 's avonds niet te laat naar bed gegaan.

17 december: De volgende dag stond er al een lange autorit op het programma. Om 9 uur d'n Nissan Sunny opgehaald en helemaal naar het Noorden gereden van het Zuidereiland, naar het Abel Tasman National Park. Daar aangekomen was het een vertrouwd beeld, regen... het kwam er met bakken uit de hele dag. Uit verveling heb ik maar een paraplu gevraagd aan de mensen van m'n B&B en ben ik naar het strand gewandeld, niet zo spannend in de regen kan ik wel verklappen.

18 december: De dag begon weer grijs en grauw dus ik stond op met een slecht humeur. Op de planning stond een boottrip richting een van de stranden van Abel Tasman om daarna een stuk te wandelen naar een ander strand zodat ze me daar weer konden oppikken. Mijn slecht humeur werd al gauw beter door de SMS updates van ons Martin over PSV-Feyenoord. Mensen kijken je toch raar aan als je zit te juichen op een boot ;). Zowaar begon ook nog de zon te schijnen toen ik van de boot afging voor de wandeling. Al vrij gauw kwam ik twee Australische jongens tegen die dezelfde wandeling aan het maken waren. Ik zou bij god niet meer weten hoe ze heten maar ik had wat te buurten. Daarnaast ook erg genoten van de wandeling, speciaal stukje Nieuw-Zeeland als je het mij vraagt. Einde van de middag mijn weg vervolgt naar Marlborough Sound. Ik had voor deze nacht weer een B&B en deze lag pal aan het water in de Marlborough Sound, zelden zo'n mooie achtertuin gezien!

19 december: Het plan voor vandaag was om Mount Stokes op te gaan, de hoogste berg van dit gebied. Echter lag het startpunt van deze wandeling al in de wolken, daardoor was alles zeik en zeiknat en was het uitzicht nul. Ook het wandelpad was moeilijk begaanbaar dus na een half uur had ik besloten om maar om te draaien en maar vast naar Kaikoura te gaan, gelegen aan de Oostkust. Het weer werd mooier en mooier waardoor ik in Kaikoura heerlijk heb genoten aan het strand.

20 december: Vroeg uit de veren om lekker te gaan zwemmen. Niet zo maar zwemmen, maar met zeehonden! Van tevoren kregen we wetsuits, slippers en snorkel. Wat ik niet wist, is dat zo'n wetsuit pas na een paar minuten goed werkt. Dus ik ging vol zelfvertrouwen als eerste het zeewater in en geloof me, dat was echt pleuriskoud, niet normaal. Maar goed, toen het wat warmer werd en de ademhaling weer op zijn oude niveau was gingen we toch maar eens wat zeehonden zoeken. De kunst is om zo stil mogelijk in het water te liggen, dan komen ze het dichts bij. Helaas mochten we ze niet aanraken maar toch ben ik een mooie ervaring rijker. Een GoPro camera past niet in m'n budget dus helaas zijn er geen Kodak momentjes van gemaakt. Na een warme douche was het alweer tijd om terug naar Christchurch te gaan om de auto in de leveren en me voor te bereiden op de Contiki trip. Contiki is een reisorganisatie die zich richt op jeugd tussen de 18 en 35 jaar. Ik had veel goede verhalen gehoord dus mijn verwachting was groot.

21 december: Daar gingen we dan, met 33 jongeren in de bus zuidwaarts vertrokken. Stuk voor stuk leuke personen dus de sfeer was al meteen goed. Ongeveer de helft van de groep kwam uit Australië, daarnaast wat Amerikanen, Canadezen en wat Europeanen. Ik was de enige uit Nederland maar het heeft wel iets. Buitenlanders hebben toch een bepaalde liefde voor Nederland op een of andere manier. Al gauw werd m'n bijnaam geboren: 'Holland', haha. Onderweg wat stops gemaakt bij verschillende meren waar ik de moeilijke Maori naam alweer van vergeten ben, maar het zag er goed uit :). Ook zijn we in het plaatsje Geraldine (ik dacht inderdaad ook aan mevrouw Kemper ;) ) gestopt, hier hangt de grootste trui ter wereld (officieel wereldrecord), je moet maar een hobby hebben wanne. Uiteindelijk aangekomen bij de onze lodge aan Lake Ohau. Een enkeling waagde zich aan een duik in het meer maar die werd al gauw ingewisseld voor de jacuzzi. Ik sloeg het meer maar over en probeerde alleen de jacuzzi. Hier de tijd gedood tot aan het diner en na het diner meteen de bar ingegaan. De nodige shotjes kwamen voorbij en ik moest toch maar gezellig meedoen. Omdat ik die rommel normaal nooit drink heb ik het de volgende dag wel gevoeld haha.

22 december: Het voordeel was dat we deze ochtend alweer de bus in gingen dus ik kon hier verder ronken. De bus vervolgde zijn weg naar Dunedin, de studentenstad van Nieuw-Zeeland. Hier aangekomen zijn we eerst een kijkje wezen nemen bij de steilste straat van de wereld, en die is potdomme steil. Deze moesten we uiteraard ook op dus hier werd de conditie even getest. Uiteindelijk deden we een of ander spel waarbij we een balletje naar beneden moesten laten rollen. 32 van de 33 balletjes liggen waarschijnlijk nog bij mensen in de voortuin maar zowaar kwam er 1tje heelhuids beneden aan. De prijs was niets, dus het was zeer nutteloos... Maar goed, na een powernapje in het hotel stond een bezoek aan Speight's brouwer op het programma. Speight's is een Nieuw-Zeelands pilske en ze vertelden ons dus hoe ze het maakte, leuk om te zien maar niet erg boeiend. Het laatste uur was wel boeiend, een uur lang onbeperkt Speight's bier drinken. Menig man moest zijn drink skills tonen, het gevolg hiervan was dat het aansluitende diner grotendeels in de afvalbak terecht kwam, iedereen zit bommetje vol met bier. Zoals ik al zei is Dunedin de studentenstad dus normaal gesproken zou je er leuk kunnen stappen. We waren er echter in de kerstvakantie en het was een maandagavond, er was dus geen klap te beleven helaas...

23 december: Voor de derde dag op rij de bus in, op naar Queenstown. Van verschillende kiwi's al goede verhalen van gehoord en daar was niks van gelogen. Schitterend gelegen aan een meer en gruwelijk veel dingen te doen. Aangekomen in Queenstown was er al meteen een mogelijkheid om te bungeejumpen, vanaf de Kawarau brug. Dit is 's werelds eerste bungeejump voor de consument. Ik ben niet zo'n held in de hoogte, om hier maar eens over heen te komen had ik me maar aangemeld voor de bungeejump. Maar echt, ik scheet zeven kleuren stront. Ik was de laatste van de groep dus ik stond een uur te wachten op die brug met knikkende knietjes. Uiteindelijk toch maar gegaan en zo'n 40 meter naar beneden geduikeld. Ik wil het graag kort houden: ik doe het nooit meer. In de avond was het tijd voor het 'Skyline diner'. Met de gondel de berg op en hier mochten we onbeperkt eten en tegelijkertijd genieten van de prachtige uitzicht, heerlijk! Ook het uitgaansleven moest getest worden uiteraard, en dat bevalt daar prima met al die toeristen.

24 december: Na een gezellig avondje had menig weer een zwaar hoofd deze ochtend. Om half 10 gingen we de shotover jet in (filmpie: https://www.youtube.com/watch?v=AzhAMscTxyc ), de perfecte manier om wakker te worden. Ik zit overigens weer op de verkeerde plek in de boot want ik was doorweekt na een half uur. Gelukkig scheen de zon dus was ik ook zo weer droog. In de middag stond de Canyon Swing op de planning (filmpie: https://www.youtube.com/watch?v=PuXT6TAvoaE ). Na die verschrikkelijke bungeejump van de dag ervoor had ik geen idee hoe ik dit moest gaan doen. Uiteindelijk hebben ze maar boven dat ravijn gehangen en een pinnetje los getrokken. Als een huilende baby, zo ging ik naar beneden. Oftewel, deze past ook in het rijtje bungeejump: nooit meer. Uiteraard was het ook kerstavond vandaag. En kerst is in NZ nogal een wat groter dingetje dan in Nederland. Om 12 uur 's nachts ging alles dicht waarna iedereen de straat op gaat en elkaar vrolijk kerstfeest wensen. Voor mij hakte bijna vier maanden zonder familie en vrienden uit Nederland er nogal in dus ik was niet zo feestelijk die avond. Het feit dat ze dan ook nog de kerstmuziek draaien maakte het er niet beter op. Het was een bijzondere dag.

25 december: Eerste kerstdag, dat betekent dat bijna alles gesloten is vandaag. Het enigste wat we konden doen was de 'ziptrek', een soort van kabelbaan. Was leuk om te doen en iets beter voor m'n hart na de afgelopen twee dagen. Het laatste stuk was overigens nog steeds best eng. Dit was de steilste baan van de wereld, de manier om er van af te gaan is door van de trap af te lopen en uiteindelijk hang je aan de kabel en zoef je naar beneden. Voor dit laatste stuk moesten we echt tot de laatste trede en verder lopen om aan de kabel te gaan hangen. Geeft een raar gevoel om van een trap af te lopen op een meter of 15 hoogte. Omdat ook restaurants enzo dicht waren hadden we een kerstdiner in het hotel. Ook deden we een 'secret Santa', oftewel, een surprise. Het idee was om voor 10 dollar een kleinigheidje te kopen. Jimmy had mij, Jimmy is in 9 dagen een hele goede maat geworden en dat liet hij ook wel blijken. De prijskaartjes zaten er nog aan en hij overschreed het budget enigszins zeg maar haha. Nieuw shirt, portemonnee en een mooi petje rijker, ik kan dus weer vooruit. Wat apart was aan deze avond was dat alle kroegen om 12 uur 's nachts weer opengingen. Ze zijn dus letterlijk van 12 tot 12 gesloten. Uiteindelijk zijn we daar dus ook weer geëindigd.

26 december: Oké deze komt in de categorie 'onhandig'. Ik had keurig mijn wekker om 6 uur (ja da's vroeg ja) gezet om naar Milford Sound te gaan. Op een wonderbaarlijke wijze is het stopcontact waar mijn telefoonoplader inzat uitgezet (stopcontacten in NZ kun je met een knopje aan- en uitzetten) en is m'n tellie in de loop van de nacht dus leeg geraakt. Ik was de enige uit onze kamer die naar Milford zou gaan dus uiteindelijk werd ik rond een uur of 10 wakker, ietsiepietsie te laat voor de bus dus. Maar zo als een oud wijs nummer 14 ooit zei: 'Ieder nadeel heb zijn voordeel' was dat ook deze keer zo. Na 6 dagen weinig slaap, drank en lange dagen was ook voort aardig kapot. Dus deze lekker bijgeslapen en het vochtgehalte weer op peil gebracht zodat ik er de laatste paar dagen weer tegen aan kon.

27 december: Na geweldige dagen in Queenstown was het weer tijd voor de bus, op naar Franz Jozef. Het regende hier en dit is niet gek. Alle regen die van Australië komt kan niet over de bergen heen en valt daar aan de kust. Gelukkig was het feest die avond in de bar van de lodge, een waar thema feest. Het thema was superhelden, ik moest iets last minute verzinnen en uiteindelijk was ik een niet van vals te onderscheiden Power Ranger, al dachten anderen hier anders over... Enfin, het was toch een goei avondje.

28 december: Voor vandaag was het de bedoeling om de Ice Explorer te gaan doen. Dit is een soort van wandeling over de gletsjers ofzo. Helaas werd het afgelast door het weer en moesten we maar wat anders gaan zoeken. We kwamen uit op een helikoptervlucht naar de gletsjer. Dit leverde erg mooie kiekjes op uiteraard hadden we een sneeuwballengevecht nadat we in de sneeuw waren geland. En toen, het avondeten, heerlijk. All you can eat pizzaaaa. En ook nog eens goeie pizza's. Hemels. Na dit goddelijk voedsel was er weinig ruimte voor anders goddelijks (lees: pils) dus het drinktempo lag nogal laag. Ook was het maar een saaie bedoeling in de bar dus we lagen er niet al te laat in.

29 december: De laatste dag van de trip, helaas. We gingen met de bus terug naar Christchurch dus ook niet te veel gaan deze dag. Het hoogtepunt was toch wel het bezoek aan 'Socks World'. Je verwacht het niet maar hier verkopen ze sokken. Heel veel sokken. Eenmaal aangekomen in Christchurch al afscheid genomen van degenen die 's avonds al een vlucht hadden. Ik had mijn vlucht pas de volgende dag dus 's avonds nog gezellig wezen uiteten en weer in de bar beland. Het was weer maandagavond dus weer geen knoop te doen helaas. Dit betekende ook het einde van mijn rondreis. En het was genieten! Veel nieuwe vrienden gemaakt en veel gave (en minder gave ;) ) dingen gedaan. Ik kan het iedereen aanraden!

30 december: De wekker stond vroeg, niet mijn wekker maar een wandelende wekker. Een groot deel van de groep doet de rondreis over heel NZ en ging deze dag dus weer verder naar het Noordereiland. De bus ging om 7 uur al en om kwart voor 7 stond er iemand op m'n kamerdeur te bonken. Het was Jimmy, hij wou nog een keer afscheid nemen haha. Daarna kon ik niet meer in slaap komen dus ik had niet veel geslapen die nacht. Vliegtuig weer terug genomen naar Auckland om hier nog een nacht te slapen en met iedereen weer wat bij te buurten.

Op oudjaarsdag stond de grote vlucht terug naar Nederland op het programma. Liam, Matt en Mariah (vriendin van Matt) brachten me naar het vliegveld waar we nog wat afsluitende pilsjes hebben gedaan. Toen was het toch echt de tijd om te gaan. 3 vluchten, 30 uur, tijdens oud op nieuw. Klinkt niet echt lekker nee. De eerste 2 vluchten waren echter erg comfortabel, stoel bij de nooduitgang dus ik kon lekker m'n strekken zo nu en dan en tijdens de vlucht naar Dubai heb ik 11 uur aan een stuk geslapen. Ook tijdens de jaarwisseling. De laatste vlucht was een stuk vervelender, ik was verkouden geworden door die kolere airco, had hoofdpijn, last van rug en nek dus maar wat filmpjes gekeken. En uiteindelijk veilig geland op Schiphol, blij om weer iedereen te zien na vier maanden!

En dat was het dan. Een geweldige ervaring rijker. Het gaat met ups en downs maar als ik er op terug kijk ben ik heel blij dat ik het heb gedaan. Iedereen bedankt voor het lezen van de verhalen de afgelopen maanden, ik kreeg regelmatig te horen dat het lekker weg leest dus dat stimuleerde me ook steeds weer om een nieuwe verhaal te typen. Ook dank ik iedereen voor de berichtjes e.d. die ik heb ontvangen gedurende de stage!

See yaaaa!